این منطقه کوهستانی بوسیله دره‏ای که رودخانه مادرسو در آن جاری است و در ابتدا جاده آسیایی بین تنگراه تا دشت قرار دارد به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم شده است.

مساحت این پارک حدود 92 هزار هکتار است که شامل دره‏ها و چشم‌اندازهای متنوع، منابع آبی متعدد نظیر رودخانه‏ها، نهرها و چشمه‏ها و آبشارها است و از تنوع زیستی و ارزشهای اکوتوریستی بسیار بالایی برخوردار است.

تاسیس: در سال 1357 به‏نام پارک ملی گلستان تحت حفاظت قرار گرفته است. در سال 1977 به‏عنوان ذخیرگاه زیست‏کره انتخاب و به پروژه شماره 8 برنامه انسان و کره مسکون (M&B) یونسکو اهداء گردید.

مساحت: 91,895 هکتار 

بلندترین و کوتاه‏ترین: دامنه تغییرات ارتفاعی در این منطقه بین 450 متر و 2411 متر از سطح دریا متغیر است. حداقل ارتفاع پارک در تنگراه و حداکثر آن در قله دیورکجی 2411 متر است.

تاکنون 69 گونه پستاندار، 150 گونه پرنده، 3 گونه دوزیست و 24 گونه خزندگان شناسایی شده است. تعداد گونه‏های گیاهی پارک ملی گلستان 1365 گونه است.

از جذابترین جانوران بزرگ پارک پلنگ، خرس، مرال، بز وحشی، شوکا و گراز و از پرندگان زیبای آن مانند هما، دال، عقاب، کبوتر جنگلی و انواع دارکوبها.

تسهیلات برپایی اردو، محلهای اقامت، شانس دیدن حیات وحش ویژه با کسب مجوز، زیبایی های طبیعی، آبشارها و دریاچه‌ها. 

پارک ملی گلستان دارای جذابیت‏های طبیعی متعددی در چهار فصل است. از جذاب‏ترین  فعالیت‏های پارک تماشای گلها و پرندگان در فصل بهار، پروانه‌ها در تابستان، گاو‌بانگی (مرال) و تماشای قارچ‌ها در فصل پاییز و تماشای گرازها در زمینه برف زمستان است.

 فرصت استثنایی دیدن بلندترین آبشار فصلی (اوچر) با ارتفاع 110 متر در فصل بهار، بیلی کوه یکی از قله‌های زیبای پارک با چشم‏اندازی از دیوارهای صخره‌ای قورغون، سلوکلی بزرگترین تالاب طبیعی در ارتفاع 1358 متری پارک، سلطان هبی، دره های آلمه، آق سو، سوار باغی، آلی دالی، آدام چاغران، آدنسد، جمشید آباد، قرنگی جنگل، قزقلعه و آلو باغ، کرکولی، دگرمانلی و خشک ، میرزا بایلو، شارلق.