قاینار یا چشمه ی جوشان ، روستایی با دو خانواده که حماسه ی اقتصادی را معنا بخشیدند.

به گزارش اترک : ما بین روستای اسلام آباد و روستای یکه چنار مراوه تپه و بر بلندای کوه سایت (شلمی) در سمت راست جاده ، راهی شن ریزی شده وجود دارد که اگر آن را ادامه دهید به روستایی کوچک با سکنه ی دو خانوار روبرو می شوید.

روستایی به نام قایناربه معنی چشمه ی جوشان.

سکنه ی روستای قاینار را دو خانواده تشکیل می دهند. دو برادر به نام های حاج شهاب و حاج وهاب حسن زاده .

با اولین برخورد ، چنان مجذوب آنها می شوید که شاید هر وقت فرصتی به شما دست دهد ، علی رغم سختی راه ، اولین برنامه ی سفری خود را سفر به روستای قاینار قرار خواهید داد.

مرغ داری ، پرورش زنبور عسل ، صیفی کاری ، درختان میوه ی سیب ، گردو ، زردآلو، انگور و ...

پروار بندی گوسفند و نگهداری گاو و ...

به قدری این دو خانواده در این عرصه فعال هستند که می توان گفت : زندگی خودکفایی را به تصویر کشیده اند.روستا و روستایی یعنی خانواده های حسن زاده ی قایناری.

البته قبلا این روستا برق نداشته که الان چند سالی می شود که برق به روستای آنان رسیده است و مشکل آب آنها نیز با ساخت آب انبار بر روی چشمه ی قاینار به صورت کولر زنده شده حل شده است .

البته کار کولر زنی را خود آقای حسن زاده انجام می دهد .

آقای حسن زاده با لوله کشی و گذاشتن دینام آب را به خانه ها نیز رسانده است .

این روستای دو خانواری ، یک مسجد در حال ساخت هم دارد که در نوع خود بی نظیر است.

گلایه ای که آقای حسن زاده داشت در خصوص گرفتن زمینهای کشاورزی آنها توسط منابع طبیعی بود.

او گفت : زمینهای کشاورزی ما زیاد بود و از پدرهایمان به ما رسیده است . اما پدرما هم سند این زمینها را نگرفته بود و به همین علت منابع طبیعی هم زمینهای کشاورزی ما را از ما گرفت .

عسل تهیه ی شده ی خانواده ی آقای حسن زاده بسیار مرغوب بود و پسر ایشان به ما گفت : در بیشتر مواقع زنبورهای ما عمل موم گذاری را خودشان انجام می دهند و ما بسیار کم از موم آماده استفاده می کنیم . حدود 20 کندوی عسل در مزرعه ی حسن زاده ها وجود داشت.

در پایان آقای حسن زاده ما را میهمان سفره ی بی آلایش خود کرد و مقداری از محصولات صیفی خود را هم توشه ی راهمان قرار داد.

جامی خبرنگار اترک