بزمجه ی مراوه تپه یا بزمجه ی کاسپین ،زیرگونه‌ای از بزمجه بیابانی و بزرگترین گونه مارمولک در ایران محسوب می‌شود.
به گزارش اترک به نقل از گلستان ماه :دکتر پویان مهربان استاد دانشگاه علوم پزشکی و پزوهشکر محیط زیست در گفتگو با گلستان ما عنوان کرد: بزمجه حیوانی است با گردن دراز، دم و پنجه‌های قوی که پاهای عقبی به خوبی شکل گرفته دارد. این حیوان شبانه وارد محل نگهداری بزها و گوسفندان می‌شود و به دلیل نوشیدن شیر از پستان این حیوانات به نام‌های بزمک، بزدوش و بزغاله‌مار نیز شناخته می‌شود.
دکتر مهربان افزود: زیستگاه این حیوان در نواحی بیابانی و نیمه بیابانی، زمین‌های ماسه‌ای با سطوح ناهموار، خاک‌های رسی، در دامنه کوه‌ها، تپه‌ها و دشت‌ها با پوشش گیاهی استپی شامل بوته‌ها، درخت‌ها و نیز اطراف زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها می‌باشد و از پستانداران کوچک نظیر موش صحرایی و خرگوش صحرایی، عقرب‌ها، حشرات بزرگ و وزغ‌ها و گاه مردار تغذیه می کنند.
وی عنوان کرد : بزمجه خزر با نام علمی varanus griseus . caspius زیرگونه‌ای از بزمجه بیابانی و بزرگترین گونه مارمولک در ایران محسوب می‌شود و جزء محدود خزندگان بزرگ جثه است است که از عصر دایناسورها در ایران کماکان باقی مانده است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: بزمجه خزری که به بزمجه کاسپین نیز معروف است در قسمت سواحل شرقی دریای خزر (کاسپین) و در محدوده دشت‌های شمال استان گلستان پراکندگی بالایی دارد و به نظر می رسد به دلیل دستورزی مردم منطقه در محل زندگی‌شان، به دام انداختن آنها جهت فروش و نابودی آنها در جاده‌ها نسل آنها به شدت در معرض انقراض قرار داشته باشد.
پویان مهربان با اشاره به اینکه متاسفانه تحقیقات میدانی بسیار کمی در ارتباط با فواید سودمند این حیوان در محیط زندگی آنها صورت گرفته است خاطرنشان کرد: اما به نظر می‌رسد این حیوان در کنترل آفات و حشرات مهاجم منطقه مانند ملخ که در زمان‌هایی از سال آسیب جدی به منطقه وارد می‌نمایند نقش داشته باشند.
وی تصریح کرد: همچنین این گونه از بزمجه ها دارای سم بسیار قوی ای می باشند که با قدرت سم مار کبری برابری می کند و می‌توان در آینده از سم آنها در درمان بیماری لا علاج استفاده نمود.