حضرت علی علیه السلام امیدواری واقعی به خدا را چگونه معرفی می کند؟
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:«هر کس به خدا امیدوار باشد، باید امید او در کردارش آشکار شود.
هر امیدواری جز امید به خدای تعالی، ناخالص است و هر ترسی جز ترس از خدا، نادرست است.
گروهى در كارهاى بزرگ به خدا اميد بسته و در كارهاى كوچك به بندگان خدا روى مى آورند، پس حق بنده را ادا مى كنند و حق خدا را بر زمين مى گذارند، چرا در حق خداى متعال كوتاهى مى شود و كمتر از حق بندگان رعايت مى گردد آيا مى ترسى در اميدى كه به خدا دارى دروغگو باشى يا او را در خور اميد بستن نمى پندارى اميدوار دروغين اگر از بنده خدا ترسناك باشد، حق او را چنان رعايت كند كه حق پروردگار خود را آنگونه رعايت نمى كند، پس ترس خود را از بندگان آماده، و ترس از خداوند را وعده اى انجام نشدنى مى شمارد، و اينگونه است كسى كه دنيا در ديده اش بزرگ جلوه كند، و ارزش و اعتبار دنيا در دلش فراوان گردد، كه دنيا را بر خدا مقدّم شمارد، و جز دنيا به چيز ديگرى نپردازد و بنده دنيا گردد.»
نهج البلاغه - خطبه 160 - صفحه 299 - انتشارات اتقان