حضرت علی علیه السلام می فرمایند:«پیشانی بندگان برابر عظمت او به خاک افتاده و لبها در اعتراف به یگانگی او در حرکتند.»
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:«سپاس خداوندی را سزاست که آفریننده ی بندگان و گستراننده ی زمین و جاری کننده آب در زمین های پست و رویاننده ی گیاه در کوهها و تپه های بلند می باشد. نه اول او را آغازی و نه ازلی بودن او را پایانی است.
آغاز هر چیزی و جاویدان است و پایدار و ماندگار بدون مدت و زمان است.
پیشانی بندگان برابر عظمت او به خاک افتاده و لبها در اعتراف به یگانگی او در حرکتند.»
نهج البلاغه، خطبه 163، ترجمه محمد دشتی، صفحه 307، انتشارات اتقان