نیکوکاری و احسان، موجب طولانی تر شدن عمر انسان می شود.
به گزارش راه اترک، با آمدن انسان به این دنیا، او همیشه در پی جاویدان شدن زندگیش بوده است و برای این امر به سراغ هرچیزی رفته است، اما مرگ همیشه به دنبال او بوده و او را ربوده است.
انسان وقتی دید که راهی برای جاویدان شدن ندارد، سعی و تلاشش را کرده و هنوز نیز تلاش دارد که عمرش را طولانی تر از قبل بکند، اگرچه در این راه به جای پیگیری راهی درست که منبع موثقی هم آن را تایید کرده ، به سراغ سایر راهها و تجربه های خودش می رود.
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در این خصوص می فرماید:«يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛ مردم، بيشتر از آنکه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آنكه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند. (دعوات الراوندى: ص ۲۹۱، ح ۳۳)»
عامل اصلی کوتاه بودن عمر انسان، حوادث طبیعی نیست، انجام و اصرار بر گناهان، عامل اصلی مرگ و میر انسانها و کوتاهی عمرشان است.
انتهای پیام/روح انگیز مرادیانی