زیتون گواوا، نوعی میوه گرمسیری است که در ایران نیز می روید.
به گزارش راه اترک، چند روز پیش یکی از دوستان در شهر کلاله میوه ای ناآنشنا برای ما را خریده بود که وقتی از او نام آن میوه را پرسیدم، گفت: این زیتون است.
میوه ای شبیه به گلابی با همان شکل و تقریبا به اندازه معمولی یک گلابی، فقط بوی خاصی داشت که به گلابی نمی خورد.
با تعجب به او نگاه کردم و فکر کردم سرکارم گذاشته است ولی او به جدیت به من گفت: این یک میوه گرمسیری از منطقه چابهار سیستان و بلوچستان است که مردم محلی به آن زیتون می گویند.
نتیجه یک پرس و جوی در فضای مجازی، نظر ما را نسبت به گفته های دوست مان برگرداند و ما نیز به یکی از علاقه مندان این میوه ی پرخاصیت مبدل نمود.
درحالی که میوه فروشی های شهرهای بزرگ کشور هم به ندرت ˈگواواˈیا زیتون چابهار را می شناسند، اما مردم جنوب کشور و بخصوص جنوب سیستان و بلوچستان با گواوا و خواص درمانی و غیردرمانی زیاد آن بخوبی آشنایی دارند.
گواوا در شهرستان های کنارک و چابهار در سن چهار سالگی پس از به بارنشستن تا پایان عمر 30 ساله اش محصول می دهد و برای باغداران این خطه درآمدزا است.
گواوا؛ درختچه ای همیشه سبز با برگ های متقابل دراز و بیضی شکل از خانواده میرتاسه است.
برگ های این گیاه کرک دار است و تنه آن از پوست متمایل به سبز یا قهوه‌ای متمایل به قرمز پوشیده شده است. این گیاه ریشه ای عمیق و پرپشت دارد و زمان گلدهی آن ماه های بهمن و اسفند است با گل هایی به رنگ سفید و معطر.
میوه آن به انار کوچک و زیتون شباهت دارد، به همین سبب بومیان آن را اشتباها زیتون محلی می نامند.
رنگ گوشت میوه؛ قرمز، سفید یا زرد است و مزه میوه رسیده ˈشیرین، ترش و یا ملسˈ با بویی مطبوع است.
گواوا به صورت خام یا پخته و نیز در تهیه مربا و ژله مورد استفاده قرار می گیرد.
محصول گواوا در ماههای شهریور، مهر و آبان برداشت می شود.
انتهای پیام/ج