حریم خصوصی شما در اختیار دوستان ناشناس قرار گرفته است!
به گزارش اترک به نقل از گرداب :
به گزارش گرداب، در دانشنامه ویکی‌پدیا ذیل تعریف شبکه‌های اجتماعی آمده است: شبکه‌های اجتماعی فضایی آنلاین هستند که بر ساخت روابط اجتماعی میان افراد متمرکز می شوند، نوعی از ساخت روابط اجتماعی که در آن افراد به تبادل علایق و تمایلات خود می‌پردازند.
آمارها نشان می‌دهد از سال 1997 که اولین شبکه‌های اجتماعی وارد دنیای مجازی شدند تا سال 2010 حدود یک و نیم میلیارد نفر در جهان جزء کاربران این شبکه‌ها شدند.
شبکه اجتماعی فیس‌بوک که توسط مارک زاکربرگ راه‌اندازی شد ابتدا خاص دانشجویان دانشگاه هاروارد بود که امروزه به پرمخاطب‌ترین شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است، جالب است بدانید فیس‌بوک با بیش از پانصد میلیون کاربر فعال امروزه پرمخاطب‌ترین شبکه مجازی جهان است.
اما سوال اصلی مطلب این‌جاست که آیا این جمعیت فعال که هر کدام بر اساس آمارها به طور متوسط یکصد دوست فعال در این شبکه‌ها دارند از این زندگی مجازی چه تجربه ناخودآگاهی خواهند داشت؟
در پاسخ به سوال فوق و در حیطه چنین مسائلی این نگرانی ایجاد می‌شود که در شبکه‌های اجتماعی حد و مرز زندگی خصوصی فرد با فضای مجازی عمومی به تدریج از میان می‌رود.
برای مثال قرار دادن عکس، فیلم و اطلاعات شخصی فرد در شبکه‌های اجتماعی در درجه اول به معنای در اختیار قرار دادن این اطلاعات در معرض بسیاری افراد ناشناس علاوه بر دوستان شخصی است.
مطالعات نشان داده است که در شبکه‌های مجازی تعداد محدودی از افراد امنیت داده‌های شخصی خود را ارتقا داده‌اند در نتیجه اطلاعات کاملی از فرد شامل نام و نام خانوادگی، عکس‌های شخصی، شهر تولد، تاریخ تولد، کدپستی و... در اختیار سایر افراد قرار می‌گیرد و بدین طریق دسترسی به موقعیت فیزیکی افراد اولین تهدید شبکه‌های اجتماعی در حوزه زندگی خصوصی فرد می‌شود.
حوزه دیگر مورد بحث در این مقاله مربوط به تاثیر دوستان به اصطلاح غریبه در شبکه‌های اجتماعی میباشد؛ در این شبکه‌ها به عنوان مثال وقتی فرد شماره یک، درخواست دوست غریبه‌ای را تایید می‌کند به نحو ناخودآگاهی در معرض خطر قرار دارد؛ فضای گفتگوی صمیمانه‌ای که شبکه‌های اجتماعی ایجاد می‌کنند باعث می‌شود که فرد غریبه چنان صمیمانه گفتگو کند که طی مدت کوتاهی اعتماد فرد شماره یک را جلب کرده و در یک بازی ذهنی شامل پرسش و پاسخ‌های دو طرفه به بسیاری از اطلاعات خصوصی فرد دسترسی پیدا کند.
نکته فوق را در کنار این قضیه قرار می‌دهیم که فرد غریبه آدرس پست الکترونیک اولی را داشته باشد در این صورت می‌تواند به صفحه اصلی اطلاعات ایمیل رفته و بر روی گزینه‌ی "فراموش کردن رمز عبور" کلیک کند، در اینجا سیستم یک پرسش امنیتی از فرد طلب می‌کند مانند: "معلم مورد علاقه ات کیست؟" و یا نام مدرسه، دانشگاه، تاریخ تولد و... در حالی که پیش از این فرد شماره یک از روی ناآگاهی این اطلاعات را با فرد غریبه در میان گذاشته است، به همین آسانی و در طی یک بازی ذهنی، فرد غریبه به صفحه اطلاعات شخصی ایمیل فرد دیگر دسترسی پیدا می‌کند.
قضیه فوق در مطالعه‌ای که "وبروت"در مورد ساختار امنیتی اینترنت انجام داده ثابت شده است؛ مطالعات وبروت نشان می‌دهد از هر ده کاربر اینترنت دو نفر تاریخ‌هایی خاص مانند تاریخ تولد خودشان را به عنوان رمز عبور خود در نظر گرفته‌اند، در پژوهشی مشابه که به وسیله بیف دیفندر انجام شده است 75 درصد از کاربران برای پست الکترونیک و صفحه شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی از رمز واحدی استفاده می‌کنند.