موزیسین گمنام خیابانی می گوید: من هم یک نوازنده موسیقی هستم ولی نام و نشانی مانند برخی ها ندارم و موسیقی را هم خیلی دوست دارم.
به گزارش راه اترک، گاهگداری در پمپ های بنزین می دیدمش، بعضی وقتها به همراه پسری خردسال بود ولی امروز تنها آمده بود.
ویولونی در دست داشت و به آرامی، آهنگی زیبا را می نواخت.
راستی اگر این مرد، کت و شلواری زیبا و تمیز بر تن داشت و از خانواده ای مرفه به شمار می رفت، باز هم اینگونه در خیابان هنرش را به نمایش می گذاشت؟
مرد میانسالی که عشقش موسیقی بود و استادانه انواع مولودی ها و آهنگهای مختلف را می نواخت اما نه اداره ارشاد او را می شناسد و نه انجمن موسیقی کشور و ...
گویی این هنرمند آشنای گمنام، به زبان بی زبانی به ما می گوید: من هم یک نوازنده موسیقی هستم ولی نام و نشانی مانند برخی ها ندارم و موسیقی را هم خیلی دوست دارم ولی این روزها، کنسرتهایم کوی و برزن و خیابان است و برای به دست آوردن روزی، تلاشم را اینگونه به خرج می دهم ولی مانند برخی همکارانم، درآمدهای میلیونی و میلیاردی ندارم ولی خدا را بازهم شکر می کنم.
این هنرمندان گمنام، تمام هنرشان، برای امرار معاش زندگیشان است و شاید کمتر به فکر لذت بردن از نواختن موسیقی وقت می گذارند.
ای کاش مسئولین به خصوص ارشاد اسلامی، یادی هم از این هنرمندان گمنام بکنند و دستی برای یاری آنها دراز کنند.
انتهای پیام/جامی