بسیجی جانبازی که چشمانش را در مقابل دیدگان باز برخی مسئولین دارد از دست می دهد.

به گزارش اترک : وقتی 18 -19 سالش بود ، غیرت مردانگی اش به او اجازه نداد تا میهنش مورد تجاوز قرار گیرد و او آرام بنشیند .

کمر همت بست و به عنوان بسیجی عازم جبهه های حق علیه باطل شتافت .

منطقه ی ماووت ، منطقه ای بود که او در آنجا با دشمن نامرد مبارزه می کرد .

دشمن ناجوانمرد ، دست به عملیاتی ناجوان مردانه ای زد و با استفاده از بمبهای شیمیایی به جان بچه های رزمنده افتاد . خیلی از بچه ها شهید و جانباز شدند . شهدا به امید اینکه خداوند این تلاش آنها را قبول کند و دین و اسلامشان باقی بماند .

جانبازان شیمیایی هم که آرزوی شهادت داشتند ، ماندند تا آیندگان بدانند چه مردان بزرگی برای سربلندی این دین و مملکت جانبازی نموده اند .

در هنگام جانبازی که به فکر تهیه ی مدرک جانبازی نبود و فکر این هم روح آزاد اندیش این آزاد مردان را آزار می داد .

اما با گذشت زمان ، دردها و آلام مواد شیمیایی و هزینه های بالای درمان ، بسیجیانی را که بعد از پایان جنگ به خانه و کاشانه ی خود باز گشته بودند و اما توان کاری خود را از دست داده بودند ، به تنگاه کشاند.

نظام جمهوری اسلامی برای برطرف کردن آلام این یادگاران عزیز کشور ، مقدماتی را فراهم نمود . اما گیر و دار زمانه برخی از مسئولین را دچار خود شیفتگی کرده یادشان رفت که این مملکت و این انقلاب چگونه به دست آمده و چگونه حفظ شده است .

علی بگ کرمی متولد کرمانشاه و بزگ شده ی شهرستان کوهدشت این شهر حماسه و شور از استان حماسه سازان لرستان است .در تاریخ 12/9/66 به جبهه اعزام می شود و در 3/11/66 در منطقه ی شاخ شمیران ماووت دچار مسمومیت شیمیایی از ناحیه ی ریه ، پوست و چشم می شود . اکنون چشمان این جانباز شیمیایی در حال نابینایی است . او از مسئولین امر چیز خاصی نمی خواهد ، ولی خانواده و 4 فرزندش در کلبه ای حقیرانه و استیجاری سکونت دارند و علی بگ با کندن چاه و کمک خرج تلاشهای فداکارانه ی همسر باوفایش که خواهر شهید نورخدای صادقی می باشد زندگی را با آبرو ولی به سختی می گذراند.

نامه نگاری های مختلفی صورت گرفته است اما هنوز کسی به دردهای این خانواده ی بسیجی ارزشمند نرسیده است .

همسر زحمت کش او که خواهر شهید هم هست از بی مهری هایی که به او و خانواده اش شده است شکایت داشت و می گفت : ما به کشورمان ، دینمان و اسلاممان وفاداریم . سختی می کشیم ولی از ولایت دست بر نمی داریم .

او می گوید : همسرم به علت روحیه ی بسیجی که داشته و دارد ، تا به حال اقدامی برای درصد جانبازی گرفتن نکرده است اما هزینه های درمان او زیاد است و اگر درمانش به تاخیر بیافتد ، چشمانش را از دست خواهد داد و من به عنوان یک خواهر شهید هرچقدر تلاش هم بکنم نمی توانم از پس هزینه های یک خانواده ی 6 نفره بربیایم .

محل سکونت این خانواده ی جانباز بسیجی در شهرستان کوهدشت می باشد .

کامران میرزایی خبرنگار افتخاری اترک از کوهدشت