سلام بر دستانی که بی انگشت شد ولی با ظلم همدست نشد.
به گزارش اترک به نقل از زرین نامه، محرم نزدیک است و حسین با کاروانش در راه، باز هم انسانی هایی به بزرگی تمام دنیا از دل تاریخ بر می خیزند، انسان هایی که در دل تاریخ اند اما هر روز برایمان تازه تر می شوند، می آیند تا غباری بردارند ازآسمان دلمان و می آیند آدم های رنگی شهرمان را یک رنگ کنند، شاید ما نیز خدایی شویم!
بوی محرم می آید ..
" صدای سلام بر حسین به گوش می رسد"
"صدای سلام بر ابالفضل العباس "
" صدای سلام بر قلب زینب صبور"
بله! و باز هم بوی محرم می آید...
بوی شهادت... بوی خون...، بوی غربت، مظلومیت...
روزها به سیاه شدن زمین و بارانی شدن دوباره ی آسمان نزدیک می شوند
و من در میان همه ی این هیاهوی عالم، صدای ضجّه های قلب خود را می شنوم
که در آن غوغای برپاست.
و محرم می آید...
محرمی که تنها یک ماه نیست! بلکه یک فرهنگ است، یک جریان عشق است، عشقی که در تار و پود همه ی ما رخنه کرده است.
اما اکثر ما فلسفه محرم و وقایع آن را هنوز به تمام معنا درک نکرده ایم، اما منتظرش هستیم و برای آمدنش لحظه شماری می کنیم..
شهرمان را سیاه پوش می کنیم ....
خودمان را هم سیاه پوش می کنیم ....
و دلمان را هم...!
اما واقعاً فقط ظاهرمان باید رنگ و بوی حسین فاطمه بگیرد!!
همه ی این ها خوب و عالی اما یه پیشنهاد؛ امسال در کنار همه ی عزاداری ها، اندکی هم درباره دلایل قیام عاشورا تحقیق کنیم و در زندگی واقعیمان آن را اجرا کنیم.
در پایان باید بگویم زمان کم است، پس آغاز کنیم درک این جمله را که می گویند: "این حسین کیست که همه ی عالم دیوانه ی اوست"
نویسنده: معصومه تجری