آمریکاییها و انگلیسی ها می گویند دولت افغانستان عرضه نگهداری از زندان را ندارد.

به گزارش اترک به نقل از شبکه اطلاع رسانی افغانستان : به گزارش بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpapaer)، گزارش ها حاکی از آن است که نیروهای انگلیسی مستقر در ولایت هلمند چندین زندان مخفی و سری دارند که تنها در یک مورد افشا شده آن در پایگان نظامی باستیون قریب به نود افغانستانی بدون تشريفات قضايي زنداني هستند.

فلیپ هاموند وزیر دفاع انگلستان بعد از افشا شدن چنین زندانی با تایید این مطلب گفت: در این زندانها معمولا افراد مشکوک به مدت 9 روز تحت بازجویی قرار می گیرند اما این بار شمار بازداشتی ها در پایگاه بریستون به خاطر وجود مشکلات در تحویل این افراد به نیروهای افغانستانی از حد معمول بالاتر رفته است.

براساس دستور ناتو، نيروهاي انگليس حق دارند هر فردي را که بازداشت مي کنند پس از نود و شش ساعت آزاد کنند يا به دولت افغانستان تحويل دهند. اما شماري از وکلاي مدافع زندانيان اعلام کردند: موکلان آنها تا چهارده ماه بدون اتهام رسمي بصورت غيرقانوني زنداني بوده اند.

دلیل دیگری که وزیر دفاع انگلیس برای تحویل ندادن این زندانیان به نیروهای داخلی بیان کرده، ضعف مدیریتی نیروهای افغانستانی است. وی گفت: قرار بود یک واحد مدیریت زندانها ایجاد شود تا زندانبان های افغانستانی در آن مکان نحوه بازداشت افراد مشکوک و نظارت مداوم بر زندانها را یاد بگیرند، اما چنین امری محقق نشده است و ما مجبوریم خود از این زندانیان میزبانی کنیم تا زحمات چندین ساله نیروهای نظامی خارجی یک شبه بر اثر بی کفایتی نیروهای داخلی با فرار دست جمعی زندانیان از این زندانها از بین نرود!

اگر واقعا مساله این باشد که آمریکاییها و انگلیسی ها می گویند و دولت افغانستان عرضه نگهداری از یک زندان را ندارد، باید خطاب به غربیها گفت پس شما طی این دوازده سال چه می کردید؟ دولت افغانستان بی کفایت است یا شما که نتوانستید هزار نیروی کارآمد افغانستانی برای نگهداری از یک زندان را آموزش دهید؟

از طرف دیگر هیچ کس درباره ی این افراد اطلاع ندارد. این افراد هم نمی دانند که جرم شان چیست؟ بازداشت این افراد بدون هیچ گونه اتهامی و به صورت نامحدود می باشد. آیا این اقدام نقض آشکار قانون نیست؟

بر اساس گزارش های متعدد، در این زندانها با زندانیان بر اساس قوانین افغانستان و معیارهای حقوق بشری رفتار نمی شود بگونه ای که جز صلیب سرخ بین المللی، هیچ نهاد دیگری اجازه بازدید از زندان های تحت کنترل آمریکا و انگلیس در افغانستان را ندارد.

حکایت های بسیار تکان دهنده ای از ظلم و جنایات آمریکایی ها در زندان های مخفی از زبان کسانی که به نوعی از این زندان ها رها شده اند نقل شده که خلاف تمام معیارهای بین المللی و ارزش های انسانی بوده است. بسیاری از کسانی که در این مکان ها زندانی هستند و مورد ظلم و ستم و شکنجه قرار می گیرند، تنها به ظن اینکه با مخالفان آمریکایی ها همکاری داشته اند، دستگیر شده اند.

اکثر این زندانها هیچ چراغ و روشنایی و وسیله گرما زا ندارند. تمام تجهیزات این زندانها داشتن فقط یک سطل برای دستشویی، یک تکه حصیر کهنه و البته یک میله فولادی زنگ زده برای آویزان کردن زندانیان از آن، می باشد، بدون آنکه غذای حتی نامناسبی در اختیار آنها قرار دهند.

محرومیت از خواب به مدت سه روز، نگه داشتن طولانی در آب سرد بدون هیچ پوششی، لت وکوب های غیر معمول، استفاده از شوک الکتریکی، تهدید به تجاوز به همسر یا مادر، عدم دسترسی به وکیل، طولانی شدن زمان برگزاری دادگاه و ... نمونه های بارزی از رفتارهای غیر انسانی نیروهای خارجی در قبال زندانیان افغانستان است.

مقامات دولتی افغانستان همه این جنایات را می دانند. حتی می دانند که قرار است آمریکا پایگاه هایش را تبدیل به مرکز تجمع زندانهای خود نماید و از این افراد در آزمایشگاه های متعددی که قرار است در این پایگاه ها ایجاد شود استفاده کند، اما باز هم می گویند پایگاه های دایمی به نفع افغانستان است.

حال سوال اینجا است که وجود چنین زندان های مخفی در پایگاه های نظامی آمریکا و انگلیس بیانگر چیست؟ دلسوزی خارجی برای افغانستان که با بازداشت افراد مشکوک باعث جلوگیری از ناامنی و بی ثبات کشور می شوند یا حس تسلط و استعمارگری که هرچه خواستند در وطن ما انجام دهند و کسی توان مقابله با آنها را نداشته باشد؟

اگر مستعمره بودن دلیل دیگری جز این زورگویی ها، قتل و غارتها، خودمختاری های غرب در افغانستان، می خواهد بگویید تا مدارک آن نیز افشا شود تا همه مقامات افغانستان بدانند که در ما در کشور خود هیچ کاره ایم و این آمریکا است که بر ما مثل یک کشور تحت سلطه خود حکومت می کند!