در آمریکا انتخاب ریاست جمهوری با رای مستقیم مردم نیست ؟؟
به گزارشاترک به نقل از فارس، اگر بخواهيم آخرين مرحله از نحوه برگزاري انتخابات رياست جمهوري در آمريکا را مورد بررسي و مطالعه قرار دهيم، بايد با کارکرد و مفهوم اصلي آن که همان «کالج‌هاي انتخاباتي» است، بيشتر آشنا شويم.
کنوانسيون مسئول تدوين قانون اساسي در سال 1787 که کار تدوين و نگارش قانون اساسي آمريکا، پس از استقلال آن از بريتانيا را بر عهده داشت، به هنگام مطرح شدن شيوه انتخاب رئيس جمهور به عنوان اداره کننده دولت فدرال، چند روش انتخاب از جمله از طريق کنگره، فرمانداران ايالات، مجالس قانونگذاري ايالات، گروه ويژه‌اي از اعضاء کنگره و انتخاب مستقيم توسط آراي مردم را مورد بررسي قرار داد، اما از آنجائيکه هيچکدام از اين روش‌ها نتوانست رأي لازم را به دست آورد، در نهايت تعيين روش بهتر براي انتخاب رئيس جمهور به کميته‌اي يازده نفره محول شد.
اين کميته پس از بررسي‌هاي لازم، پيشنهاد شکل گيري «کالج‌هاي انتخاباتي» (Electoral college) اوليه را مطرح کرد و بالاخره پس از موافقت، طرح کالج‌هاي انتخاباتي با اندکي اصلاحات در سند نهايي درج شد. منظور از کالج‌هاي انتخاباتي اين است که در روز انتخابات نهايي مردم از يکسو به طور مستقيم به نامزد رياست جمهوري و معاون وي راي مي‌دهند و از سوي ديگر، اعضاء کالج‌هاي انتخاباتي را بر مي‌گزينند. يک ماه پس از برگزاري انتخابات اين اعضاء به پايتخت‌هاي ايالتي سفر مي‌کنند و در مجلس ايالتي رأي خود را، به نسبت آرايي که مردم به کانديداها داده‌اند، به صندوق‌ها مي‌ريزند.
اهداف ايجاد سيستم کالج‌هاي انتخاباتي
در واقع، قانونگذاران آمريکايي با انتخاب سيستم کالج‌هاي انتخاباتي تلاش داشتند تا بين دولت فدرال و حکومت ايالات نوعي تعادل بر قرار سازند. به اين طريق، ضمن حفظ مشارکت عموم مردم در انتخابات، به ايالات داراي جمعيت کمتر حق حضور بيشتري داده مي‌شود و انتخاب رئيس جمهوري مستقل از کنگره و بدون نفوذ آن به اجرا درمي‌آيد.
هدف از اين کار اين بود که رئيس جمهور انتخابي، از نهايت استقلال عمل برخوردار شود و از نفوذ سياسي گروه‌ها و باندهاي پيدا و پنهان قدرت مصون بماند. از سوي ديگر، قانونگذاران آمريکايي تلاش داشتند تا هر چه بيشتر عرصه انتخاب رئيس دولت فدرال يا همان رئيس جمهور را از توده‌گرايي و پوپوليسم به دور نگاه دارند. در اين صورت، کمتر فردي مي‌توانست با شعارهاي فريبنده و اغواکننده بر سرنوشت کشور مستولي شود.
مکانيزم کالج هاي انتخاباتي
طبق اصل 2 قانون اساسي آمريکا، تعداد اعضاي کالج‌هاي انتخاباتي در هر ايالت برابر است با تعداد نمايندگان آن ايالت در مجلس سنا و مجلس نمايندگان. جمع اين افراد طبق قانون اساسي 538 نفر تعيين شده است. روش انتخاب اين افراد نيز همانند روش انتخاب اعضاي مجالس قانونگذاري در هر ايالت است. بنابراين، از اين جهت انتخاب اعضاي کالج‌ها در برخي ايالات مستقيم و در برخي ديگر غيرمستقيم و بعضا توسط مجالس ايالتي صورت مي‌گيرد.
اعضاي اين کالج‌ها نبايد از بين سناتورها، اعضاي مجلس نمايندگان و اشخاصي باشند که داراي دفاتر تجاري يا غيرتجاري در آمريکا هستند. همين طور، نظاميان و کارمندان دولت فدرال نيز نمي‌توانند عضو کالج‌هاي انتخاباتي شوند.
به دليل دوري جستن از تأثيرپذيري سياسي، اعضاي اين کالج‌ها بايد در ايالات خود گرد هم آيند و فرد مورد نظر را انتخاب کنند. از اين رو، قبل از روز انتخابات نهايي هيچ جلسه مشترکي براي گردهمايي اعضاي کالج‌هاي انتخاباتي ايالت‌هاي مختلف ترتيب داده نمي‌شود و فقط کنگره مي‌تواند روزي مشخص را براي برگزاري جلسات و برگزيدن رئيس جمهور تعيين کند. براي انتخاب رئيس جمهور نيز اکثريت آراي اعضاي کالج‌ها نياز است که حد نصاب آن 270 راي از مجموع 538 عضو کالج انتخاباتي است.
اگرچه يک معيار مشخص براي تعداد اعضاي اين کالج‌ها وجود دارد که عبارت است از مجموع تعداد اعضاء هر ايالت در مجالس سنا و نمايندگان اما اين تعداد در هر دوره مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد. در سال 2000 اين تعداد براي بخش‌ها و ايالت‌هاي مستقل حداقل به سه نفر رسيد. کمترين و بيشترين نفرات حاضر در کالج‌هاي انتخاباتي 3 و 55 نفر است. در حالي که ايالت‌هايي چون آلاسکا و يا داکوتاي شمالي تنها 3 عضو در کالج انتخاباتي دارند اما ايالت بزرگ و پرجمعيتي چون کاليفرنيا که به تنهايي پنجمين اقتصاد بزرگ جهان است، 55 نفر در کالج انتخاباتي دارد.