صادق زیباکلام گفت:مطمئناً اگر حسن روحانی دست به چنین کاری یعنی کناره‌گیری از ریاست جمهوری 96 بزند یک شأنیت و ارج و قرب بالا در مجلس خبرگان پیدا می‌کند.

به گزارش راه اترک به نقل از فارس، صادق زیباکلام استاد دانشگاه و از تئوریسین های اصلاحات امروز سه‌شنبه ۹۴/۱۲/۱۸ گفت‌وگویی با روزنامه آفتاب یزد انجام داده که مشروح آن را در ادامه می ‌خوانید:

* آقای زیباکلام، همراهی حسن روحانی و عارف در سفر به یزد را چگونه ارزیابی می‌کنید، چه شد که این دو در چنین برهه زمانی همراه با یکدیگر در تصاویر رسانه‌ها دیده شدند؟

اگر فرض بگیریم که این حرکت، برنامه‌ریزش شده بود یعنی حسن روحانی از عارف دعوت کرده و او هم این دعوت را پذیرفته باشد، در این صورت می‌توان گفت ما شاهد یک نزدیکی جدید سازمان‌یافته و حساب‌شده بین جریان اصلاحات و دولت هستیم. من فکر می‌کنم اولین آثار پیروزی ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالیون طرفدار دولت در سال 92 همین بود که معلوم شد باید همکاری بین این دو جریان بیشتر شود و اثر این تفاهم بیشتر را در سال 94 شاهد بودیم.

* آیا می‌توان همراهی عارف و حسن روحانی در سفر به یزد را به نوعی حمایت دولت از ریاست عارف در مجلس شورای اسلامی دانست؟

من فکر می‌کنم که حسن روحانی میان ریاست عارف و لاریجانی، لاریجانی را ترجیح می‌دهد، اما این به معنای آن نیست که حسن روحانی به لاریجانی نزدیکتر است تا عارف، ولی معتقدم اگر حسن روحانی از لحاظ سیاسی به عارف نزدیکتر هم باشد، باز نیز او، لاریجانی را به ریاست مجلس ارجح می‌داند.

* چرا بسیاری مثل شما، اینگونه فکر می‌کنید؟

من به خاطر دارم در مجلس ششم هم این مسئله وجود داشت. در زمان مجلس ششم اگر هاشمی رفسنجانی به مجلس راه می‌یافت و از آن مجلس انصراف نمی‌داد، احتمال اینکه رئیس مجلس می‌شد زیاد بود و با ریاست او (هاشمی) مجلس ششم می‌توانست طرح‌های بیشتری را به نتیجه برساند، چون در سیاست همه ما اذعان داریم که نفوذ و برش هاشمی بیشتر از رئیس مجلس ششم آن زمان بود یعنی صرف این نفوذ به نیرومندتر شدن مجلس اصلاحات کمک می‌کرد. دیدیم به دلیل نبود یک رئیس با نفوذ مثل هاشمی، بسیاری از طرح‌های خوبی که آن مجلس داشت نتوانست به نتیجه برسد، زیرا مدام طرح‌های آن مجلس را شورای نگهبان رد می‌کرد و جلویش را می‌گرفت، به نوعی چون سرتاسر آن مجلس از جمله ریاستش اصلاح‌طلب بود علیه آن مجلس موضع‌گیری کرده بودند. در مجلس دهم، هم آقای عارف علی‌رغم محبوبیت بیشتری که نزد مردم دارد اگر رئیس مجلس شود به خاطر ویژگی‌های اصلاح‌طلبانه‌اش نفوذ چندانی نخواهد داشت، قطعاً همه ما آقای عارف را از جهت سیاسی به آقای لاریجانی ترجیح می‌دهیم، اما بدانیم نفوذ علی لاریجانی در دستگاه‌های دیگر برای پیشبرد طرح‌ها و کارهای مجلس بیشتر است، یعنی در واقع مصالح اصلاح‌طلبی ناچار است که به ریاست لاریجانی اقتضا کند، اما مطمئناً در مجلس آینده و با نبود اصولگرایانی مثل باهنر و ابوترابی‌فرد و حداد عادل در مجلس، عارف بدون دردسر نایب رئیس مجلس خواهد شد و مطمئناً ترکیب لاریجانی، عارف و حتی کاظم جلالی در هیئت رئیسه می‌تواند ترکیب خوبی در مجلس دهم باشد.

* یعنی باز هم بنا به اقتضائات باید به شرایط تن داد؟

واقع‌نگر باشیم اگر علی لاریجانی رئیس مجلس شود از ضدیت اصولگرایان بر مجلس کاسته می‌شود و دیگر بی‌دلیل موضع‌گیری علیه مجلس نمی‌کنند، از طرفی بنیه نهادها نیز کمتر به فکر لجبازی سیاسی علیه مجلس می‌افتند و دیگر چوب لای چرخ قانونگذاران نمی‌گذارند وگرنه که مشخص است عارف هم به لحاظ محبوبیت و هم گرایش سیاسی اقبال بیشتری نزد مردم دارد.

* از دیدگاه شما همراهی عارف و روحانی در سفر یزد چه پیامی برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 دارد؟

من یک از کسانی هستم که این نظر را مطرح کردم که آقای روحانی اگر اصراری بر این نداشته باشد تا در سال 96 برای دور دوم ریاست‌جمهوری بایستد و به جای کاندیاتوری دوباره در ریاست جمهوری، بگوید من یک رسالتی داشتم و آن بیرون کشیدن کشور از چاه عمیق هسته‌ای بود و آن را هم به خوبی انجام دادم و حالا کاندیدای ریاست‌جمهوری نمی‌شوم، آن موقع محمدرضا عارف در کنار محمدجواد ظریف می‌توانند مهمترین گزینه‌های مورد حمایت او در ریاست‌جمهور 96 باشند. مطمئناً اگر حسن روحانی دست به چنین کاری یعنی کناره‌گیری از ریاست جمهوری 96 بزند یک شأنیت و ارج و قرب بالا در مجلس خبرگان پیدا می‌کند و این شأنیت او در آینده خبرگان می‌تواند معنا و مفهوم خاصی داشته باشد. به عبارتی از حسن روحانی برنامه‌های ویژه برای مجلس خبرگان در ذهن داشته باشد، ممکن است از ریاست‌جمهوری کناره‌گیری کند و در آن صورت آقای عارف گزینه ریاست‌ جمهوری خواهد بود.