دست سخاوتمندی ندارد، آنکس که از بخشش در راه خدا بخل می ورزد.

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:«برای آنکس که نابجا به ناکسان نیکی می کند، بهره ای جز ستایش فرومایگان، تعریف سرکشان و اشرار و سخنان جاهلان بدگفتار ندارد و اینها نیز تا هنگامی که به آنها بخشش می کند، ادامه دارد.

(البته حضرت از آنسوی هم می فرمایند:)دست سخاوتمندی ندارد، آنکس که از بخشش در راه خدا بخل می ورزد.آن کس که خدا او را مالی بخشید، پس باید به خویشاوندان خود بخشش نماید و سفره میهمانی خوب بگستراند و اسیر آزاد کند و رنجیده را بنوازد و مستمند را بهره مند کند و قرض وامدار را بپردازد و برای درک ثواب الهی در برابر پرداخت حقوق دیگران و مشکلاتی که در این راه به او می رسد شکیبا باشد زیرا به دست آوردن صفات یاد شده موجب شرافت و بزرگی دنیا و درک فضائل سرای آخرت است. ان شاء الله.»

نهج البلاغه - خطبه 142 - ترجمه محمد دشتی - صفحه 261- انتشارات اتقان