گلستان نام جدید سرزمین تاریخی است که تا سده هفتم هجری به نام ایالت گرگان نامیده می شد. این منطقه از آن پس تا آغاز سده دهم به نام استرآباد، در نوشته‌های دوران اولیه اسلامی به نام (جرجان) و از اسفند ۱۳۱۶ گرگان نامیده شده است.
به گزارش راه اترک، به نقل از مهر، گلستان نام جدید سرزمین تاریخی است که تا سده هفتم هجری به نام ایالت گرگان نامیده می شد. این منطقه از آن پس تا آغاز سده دهم به نام استرآباد، در نوشته‌های دوران اولیه اسلامی به نام (جرجان) و از اسفند ۱۳۱۶ گرگان نامیده شده است.
این استان تا سال ۱۳۷۶ بخشی از استان مازندران بود، اما در آن سال به صورت استانی مستقل به نام گلستان درآمد و شهرستان گرگان به عنوان مرکز آن انتخاب شد. این استان به دلیل جایگاه جغرافیایی ویژه خود از آب و هوای متنوعی برخوردار است. بخش زیادی از پهنه استان گلستان به صورت جلگه است.
اقوام متعددی در این استان زندگی می‌کنند که شامل ترکمن‌ها، فارسی زبانان شامل سیستانی‌ها و فارسی زبانان بومی، بلوچ‌ها، ترک‌ها (آذربایجانی و قزلباش)، مازندرانی‌ها و قزاق‌ها می‌شوند.
فارسی‌زبان‌ها و سیستانی ها بیشتر در مرکز و جنوب استان، و مازندرانی‌ها در روستاهای نیمه غربی استان، آذری‌ها در شهرستان گنبد کاووس و قزاق‌ها نیز بیشتر در گرگان و ترکمن‌ها در بخش شرقی، مرکزی، شمالی استان سکونت دارند.
این اقوام سنی‌مذهب بوده و به زبان ترکمنی تکلم می‌کنند. تنوع اقلیمی و جاذبه های طبیعی تنها عامل شهرت این استان نیست بلکه، وجود گروه های مختلف مذهبی و قومی همچون رنگین کمانی از هویت ایرانی، این استان را به عنوان «ایران کوچک »، شناسانده است.
نمایش جاذبه های فرهنگی در قالب پوشش ها، زبان ها و گویش ها، آداب و رسوم، باورها و … در کنار جاذبه های چشم نواز طبیعی، باعث شهرت این استان شده است.
گلستان از نظر ویژگی های طبیعی، اقلیمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دارای ویژگی های متمایز است و اقوام مهاجر زیادی با وجود تفاوت ها در آن زندگی می کنند.
انتهای پیام/