دانش آموزان شین آبادی که چهار سال گذشته در آتش بی توجهی مسئولان سوختند، اکنون، در اوج جوانی خواستار بازگشت زیبایی شان هستند.
به گزارش راه اترک، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، 15 آذرماه سال 91،دبستانی در روستای شین آباد از توابع روستای مرزی پیرانشهر، ساعت 7:30 صبح، آسمانی بارانی و باک نفتی که آینده 24 دانش آموز مقطع چهارم ابتدایی را به یک چشم برهم زدن به آتش کشید. آتشی که به جان زیبایی دختران یک کلاس درس افتاد و خاکستر شد.
جوانی دختران پیرانشهری با گرمای آتش ،ذوب شد و دیگر اعتماد به نفسی برای فخر فروشی ندارند. به گفته یکی از دختران هر سه ماه یک بار برای عمل جراحی به تهران می‌آیند اما روند درمانی به کندی پیش می رود.
دانش آموزان کلاس هشتم روستای شین آباد می گویند: ابتدای ماجرا ما را برای درمان به یک بیمارستان خصوصی می بردند اما از شهریور 92 که به بیمارستان دولتی اعزام شدیم، روند درمانی به خوبی پیش نمی رود. اگر این گونه بماند، تا خوب شویم پیر می شویم.
اولیا این دانش آموزان از کم کاری وزارت آموزش و پرورش و سختی های فراهم کردن خرج ایاب و ذهاب می گفتند.
به تعبیر برخی، خارج رفتن را به کودکان یاد داده اند و هوایی شان کرده اند اما وقتی تمایلشان را از زبان خودشان جویا می شویم، در جواب "هر چه پزشکمان بگوید" را می شنویم.
اما گلایه ها فقط از زبان بچه ها و اولیا شنیده نمی شود، بلکه از گوشه و کنار شنونده گلایه کادر بیمارستانی و تیم پزشکی کودکان شین آبادی ها هم هستیم.
یکی از پزشکان تیم درمانی دانش آموزان مدعی است بیمارستان محب و فاطمه زهرا (س) طلب یکساله برای درمان این کودکان از دانشگاه دارند. تیم درمانی این بیمارستان ها در زمان قبول زحمت، شرایطی را در حضور وزارت آموزش پرورش، وزارت بهداشت و نماینده شهر بیان کرد و تعهداتی رد و بدل شد، اما پیگیری این تعهدات فقط تا شهریورماه سال گذشته ادامه داشت.
به نقل از این پزشک در آخرین جلسه مسئولان در همایش سوختگی با وزیر بهداشت، پس از بحث بر سر اعزام کودکان شین آبادی به خارج از کشور، با موافقت خانواده ها قرار شد تا درصورت تجهیز بیمارستان های کشور، کودکان به خارج اعزام نشوند، اما نه از تجهیزات خبری شد و نه اقدام خاصی صورت گرفت.
هفته گذشته،خضری نماینده مردم پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی از اعزام دختران شین آبادی خبر داد و گفت: در حال انجام تدارکات این سفر هستیم و قرار است 12 نفر از دانش آموزان 13 مردادماه برای معاینات لازم به تهران بیایند.
13 مردادماه آمدند اما از معاینه خبری نبود. پزشک دختران وارد سالن شد و آن ها را در جریان گفت و گوی خبری نماینده پیرانشهر گذاشت.
به گفته وی،قول اعزام به اروپا توسط دکتر خضری، به معنی قطع روند درمانی ماست و ما از ایشان ممنونیم که دردسر شین آبادی ها را از روی دوش ما کم می کند. به بیانی ساده ،تنها دعوت شده بودند تا ظرفی از آب سرد به رویشان بریزند.
تیم پزشکی، وزارت بهداشت را تصمیم گیرنده می داند اما وزارت بهداشت هم ار اقدامات نماینده مجلس بی اطلاع است. خانواده ها دکتر خضری را نمی شناسند اما وزیر بهداشت را خوب می شناسند.
هاشمی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، که همان ابتدای وزارتش به دیدار شین آبادی ها رفته بود، در خصوص اعزام دانش آموزان گفت:باید با تیم پزشکی صحبت شود و نظرات داده شود.
تیم پزشکی ما را راهنمایی می کند. نباید از خودمان حرفی بزنیم که بچه ها هوایی شوند.
وزیر بهداشت ادامه داد: رفتن به خارج از کشور به نفع کسی نیست، تجربه تلخ اخیر گویای این مدعاست.
هاشمی تیم پزشکی را تصمیم گیرنده دانست و افزود: وزارت بهداشت دنباله رو تصمیم تیم پزشکی است که گمنام و بدون هیچ توقعی این دختران را درمان می کند.
اعزام هر دانش آموز به کشورهای اروپایی در مجهزترین بیمارستان، سالانه بیش از یک میلیارد هزینه بر می دارد، این در حالیست که دولت هزینه لباس این دانش آموزان در یک سال اخیر را پرداخت نکرده است.
تصمیم تعیین محل درمان شین آبادی ها برعهده وزارت بهداشت یا تیم پزشکی است ،در نتیجه نماینده مجلس شورای اسلامی قبل از تصمیم گیری در خصوص اعزام آنها به کشورهای اروپایی، باید به فکر هزینه پوشاک آنها و مطالبات پزشکانی که در کشور بدون هیچ چون و چرایی راضی به عمل جراحی این کودکان به دست رزیدنت ها نمی شوند، باشد.
گزارش از یاسمن قاسمی
انتهای پیام/