اعتماد سیاسی، کیمیای انتخابات سال 1402خواهد بود.

به گزارش راه اترک، اسفند امسال، کشور ما شاهد برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی خواهد بود.

یادداشت زیر، نوشته حمیدرضا سراوانی، تحلیل گر مسائل سیاسی در شرق گلستان است که برای سایت راه اترک ارسال شده است.

از آنجا که مشارکت در انتخابات و رای دادن یکی از مؤلفه های رفتارهای سیاسی شهروندان محسوب می شود همواره این سوال مطرح است که چه انگیزه هایی باعث تقویت این رفتار شده و کدام یک از کنش ها، سبب کاهش این انگیزه است.

یکی از مباحث منابع مهم اجتماعی و انگیزشی در کنش سیاسی مشارکت در انتخابات شهروندان، اعتماد سیاسی است.

اعتماد مردم نسبت به دولت، مجلس و قوه قضائیه به عنوان نیروی محرک جهت شرکت در انتخابات محسوب میشود. نیرویی که به زعم بسیاری از کارشناسان حوزه سیاسی آسیب دیده و در برخی موارد عدم تطابق شعارهای داده شده در زمان انتخابات و عمل رجال سیاسی و نمایندگان مردم در پارلمان را می توان به عنوان علت این آسیب ارزیابی کرد.

دادن شعارهای انتخاباتی خوش آب و رنگ و پر هزینه، رفتار سیاسی مذمومی است که در برخی موارد در زمان برگزاری انتخابات مجلس بیشتر شایع شده و در بین کاندیداها نیز دیده می شود.

 سر دادن شعارهایی که اصلاً در حیطه وظایف تعریف شده یک نماینده مجلس نیست و پس از ورود فرد به عنوان نماینده به مجلس شورای اسلامی برای تحقق این شعارها به زور متوسل شده تا یک امر ناممکن سیاسی که در برخی مواقع برخلاف مصلحت جمعی مردم حوزه انتخابیه و یا مصلحت کشور است را محقق کند.

از جمله این موارد میتوان به احداث صنایع سنگین و پُر آب بَر مانند صنایع فولادی و پتروشیمی، در کویر مرکزی ایران اشاره داشت که می تواند حاصل همین فعل و انفعالات سیاسی و چه بسا بر خلاف مصلحت عمومی و در جهت تحقق یک وعده انتخاباتی ایجاد شده باشد.

تحقق وعده ها با توسل به قدرت سیاسی نمایندگی مردم، یکی از اشکالات مهم ایجاد شده و آسیبهای شعارهای انتخاباتی غیر واقعی است اما آنچه بیش از این مهم و دارای اشکال است عدم تحقق وعده ها است.

 در یک مثال واضح در انتخابات یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی شاهد ورود اکثریتی به خانه ملت بودیم که اساسی ترین شعار آنها شفافیت آرای نمایندگان بود اما آنچه در عمل اتفاق افتاد عدم پیگیری تحقق این وعده و قرار دادن "تله جامعیت" بر سر راه این طرح در مجلس شورای اسلامی به منظور رفع مسئولیت از نمایندگان بود. این رفتار سیاسی نمایندگان مردم علاوه بر پیچیده تر شدن مسیر رسیدن به یک مجلس شفاف و شیشه ای، حاصلی جز کاهش اعتماد سیاسی جامعه را در پی نداشت.

در مواردی دیگر فشارهای سیاسی بدون در نظر گرفتن بودجه تحقق پروژه های عمرانی باعث بر زمین خوردن کلنگ مسئولان بر زمینهای انتظار مردمی شده است که عدم رشد و پیشرفت این پروژه ها به مانند مجسمه هایی از ناکارآمدی مسئولان هر روز روح موکلان را می خراشد.

آنچه در ایام انتخابات باید مورد توجه ویژه مردم قرار داشته باشد و در بین مسئولان به خصوص اعضای محترم شورای نگهبان نیز با حساسیت بالا دنبال شود، دادن وعده های تو خالی داوطلبان نمایندگی مجلس شورای اسلامی است.

این نمایندگان بعد از یک یا چند دوره از ساحت تقنین و نظارت خارج خواهند شد و آنچه در حافظه سیاسی مردم باقی می ماند عدم تحقق وعده ها و از بین رفتن اعتماد سیاسی است که به صورت مستقیم در میزان مشارکت مردم در فعالیت های انتخاباتی تاثیر گذار است.

در پایان دولت گذشته عدم تحقق وعده های مسئولان آسیب چشم گیری به این منبع اجتماعی مشارکت سیاسی زد به طوری که حضور مردم در صندوق های رای انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم به وضوح متاثر از این مطلب بود.

 باید منتظر ماند و دید ترمیم های صورت گرفته در طول دولت سیزدهم و عملکرد مجلس انقلابی چقدر این کیمیای ناب را به میدان رقابت های انتخاباتی سال 1402 مجلس شورای اسلامی باز گردانده است.

نویسنده: حمیدرضا سراوانی

نوشتن دیدگاه