چرایی لزوم عذرخواهی احمدی نژاد بابت قضایای فتنه 88(2)
به نوشته اترک، اما وقتی کسی دلسوز کشور و میهن و اعتقاداتش باشد و حرف حقی هم داشته باشد می شود داستان آن کودکی که دو زن مدعی مادر بودن او را داشتند.
شکایت پیش قاضی بردند و هر کدام دلایلی منطقی مبنی بر تعلق کودک به خود داشتند،قاضی که مانده بود با مدارک مستند آنها چه کند متوصل به یک آزمایش روانشناسانه شد.
قاضی رو کرد به هر دو زن و گفت : آنچه از مدارک شما بر می آید این است که هر دو در مادر بودن به این کودک مدارک مساوی دارید و تنها کاری که از ما بر می آید برای شما انجام دهیم این است که کودک را بین شما تقسیم کنیم تا هر کدام سهمی از کودک را داشته باشید.
یکی از مادرهای مدعی مخالفتی با نظر قاضی نکرد ولی مادر مدعی دیگر رو به قاضی کرد و گفت: آقای قاضی من کودکم را سالم می خواهم واگر قرار است که آسیبی به او برای اینکه به من برسد ، وارد آید ، من از ادعای خودم صرف نظر می کنم.
مادر مدعی دومی ، از نظر آن زن استقبال کرد و گفت : آقای قاضی دیدید گفتم کودک به من تعلق دارد. هر چند قاضی حق را به مادر اولی که حقش را بخشید داد چرا که هیچ مادری تحمل دیدن ذره ای آسیب به فرزندش را ندارد.
حال در جریان فتنه ی 88 طراحی شده توسط غرب برای کشورمان هر کدام از طرفین مدعی اگر واقعا دلسوز کشور و میهن و اعتقاداتشان بودند ، اگر قدر دان خون های ریخته شده ی شهدا بودند و اگر خود را در روی پل صراط نمی خواستند شرمنده ی خانواده های شهدا ، جانبازان و اسراء ببینند ، حتی اگر به راستی که ظلمی نیز در حقشان شده بود نباید کار را به اینجا می کشیدند و اگر ناخواسته کار اعتراض تا حدی پیش رفته بود ، بلافاصله بعد از فهمیدن وضعیت کشور و اینکه چه کسانی با این برنامه برای کشورمان سفره پهن کرده اند، از کردار خود برمی گشتند و کشور را به آرامش می رساندند.
در این بین همانطور که در قسمت اول نوشتار مطرح شد ، رئیس جمهور وقت هم باید از حرفهای زده شده اش حتی اگر حق هم بوده ، عذر خواهی کند و این آقایان هم از کردار خود توبه کرده و از مردم نیز غذرخواهی نمایند.
چرا که حق های زیادی از مردم به خاطر خودخواهی های شکل گرفته در فتنه 88 ضایع شد.خون افراد بیگناهی بر زمین ریخته شد و به شعائر دینی و اعتقادی جسارت و توهین شد، اموال مردمی و بیت المال آسیب دید و ....
اما به راستی چرا این افراد هنوز هم جرات عذرخواهی را از مردم ندارند؟ چرا هنوز هم بر طبل اعتراض خود می زنند؟